Eerste 1,5 week in Amerika

Na een mooi oud-en-nieuw feestje in de Winken van Sinkel en afscheid te hebben genomen van de familie stapte ik rond half 2 in het vliegtuig. Om 17 uur kwam ik op Atlanta aan om daar vervolgens over te stappen naar eindbestemming Knoxville. Atlanta heeft een gigantische airport, zo groot dat er een metronetwerk is aangelegd om van terminal te veranderen. Het overstappen en de gehele reis verliep prima. Van te voren werd mij vertelt dat ze bij de douane erg onvriendelijk kunnen zijn maar dat vond ik wel meevallen. Zolang je gewoon meewerkt zijn het aardige mensen.

Eenmaal aangekomen op het McGee Tyson Airport in Knoxvillle pakte ik de taxi naar de universiteit. De taxichauffeur was een aardige man uit Senegal die sinds 5 jaar in Amerika woonde. Ik vertelde over mijn lange reis waarop hij vroeg of ik honger had en we niet veel later in de McDrive stonden;) Gelijk even uittesten of die burgers echt zo groot zijn, maar helaas het viel een beetje tegen. De taxichaffeur ging een gesprek aan met de kassabediende. Ik dacht eerst dat ze elkaar kende omdat het over van alles en nog wat ging, maar toen we weg reden en ik er naar vroeg bleek hij haar nog nooit eerder gezien te hebben. Het zomaar een gesprek aan gaan met een vreemde is blijkbaar normaal hier, waarop ik me gelijk thuis voelde.

Eenmaal aangekomen bij het appartement van de universiteit, checkte ik in en was ik rond 23 uur Amerikaanse tijd op me kamer. Mijn huisgenoten waren er nog niet, wat wel lekker was, zodat ik alles rustig kon uitpakken. Het is een 2-kamer appartement voor 4 personen, waarbij je je kamer dus deelt met één huisgenoot, wat op bijna alle universiteiten gebruikelijk is en zo zijn voor- en nadelen heeft.

De volgende dag had ik al om half 9 de eerste oriëntatiemeeting. Ze beginnen hier sowieso al vroeg, de eerste lessen starten om 8 uur. De allereerste student die ik tegenkwam, was een Nederlandse. Samen met haar liep ik naar de oriëntatie voor in totaal zo’n 40 exchange students. De eerste paar dagen bestonden voornamelijk uit kennismakingsactiviteiten, diners en informatie die belangrijk is als je hier een half jaar verblijft. Dit allemaal in het I-house, de plek voor internationale studenten waar met name aan het begin van het semester veel te doen is.

De tweede dag was er bijvoorbeeld een twee uur durende campustour. De campus hier is echt enorm. De University of Tennessee is een grote universiteit, met 21 departementen (faculteiten) en veel sportfaciliteiten. Omdat we in Nederland soms afvragen wat hier het verschil is tussen college en university, het is precies hetzelfde, alleen zijn colleges wat kleiner en kan je daar alleen je bachelor volgen. Mijn uitwisseling verliep via ISEP waardoor bijna alles al voor me betaald en geregeld is. Appartement, mealplan, studie, sportfaciliteiten, enz., alles via één account en via één pasje beschikbaar. Daarnaast is er ook een app waarmee je toegang hebt tot al je studieinformatie, busvervoer, sportevenementen etc.

Het footballstadium, genaamd Neyland stadium, is bizar groot. Met meer dan 102.000 plaatsen groter dan Camp Nou in Barcelona en het zevende grootste stadion ter wereld! Echter, helaas, is het collegefootball seizoen net afgelopen. De laatste wedstrijd was 3 januari, maar die speelde ze uit. De rest van jaar wordt het stadion niet gebruikt, wat erg zonde is van zo’n groot stadion. Alleen aan het einde van dit semester is er nog één wedstrijd, waardoor ik gelukkig alsnog de sfeer hier kan meemaken, want American Football leeft hier enorm in het zuiden.

Alle sportfaciliteiten om zelf sport te beoefenen zijn vrij toegankelijk. Je hebt bijvoorbeeld een IM League, kleine toernooien waar je als student met een team kan opgeven. In totaal zijn er dit semester zo’n 30 verschillende competities. Van indoorsoccer en basketball tot dodgeball en waterpolo. Opgeven doe je makkelijk via je account van de universiteit. Naast de IM leageus zijn er ook sportclubs waaraan je met een team kan deelnemen en natuurlijk de Athletics, dit zijn de gesponserde sportteams door de Universiteit. Uiteraard is er ook een gym, waar zelfs de handdoeken en lockers gratis zijn en een groot indoorzwembad, met 10 meter hoge springplank, wat mooie momenten oplevert.

De eerste paar dagen was het nog rustig op de campus. Appartementen waren alleen nog maar toegankelijk voor exchange studenten, vanaf zondag 4 januari kwamen de eerste studenten terug van hun vakantie. Ook mijn kamergenoten, een Spanjaard, Amerikaan en een Pool kwamen zondag. De Amerikaan heeft een eigen auto, wat erg handig is voor het boodschappen doen. Bijna iedere student heeft zijn eigen auto omdat met openbaar vervoer nauwelijks gereisd wordt. Het zijn geen golfjes of peugeots, maar huge pick-ups of dure sportwagens. Trevor, de Amerikaan, heeft zelf een Ford Mustang, auto’s die je in Nederland niet veel ziet, maar hier op de campus veel tegenkomt.

De stad Knoxville is qua grote vergelijkbaar met Utrecht. Naast de campus loopt de 'strip', een straat waar een aantal cafeetjes en restaurant zitten. In het centrum van Knoxville heb je een plein met aantal barretjes waar we de eerste zaterdag wat gedronken hebben. De Amerikanen hier zijn super aardige mensen. Ik weet niet wat het is, maar als Europeaan en met name als Brit of Nederlander heb je hier een streeptje voor, wat met name op sociaal gebied erg handig is;) Daarnaast helpen je ze maar al te graag. Als je iets niet weet of nodig hebt, geven ze niet alleen het antwoord, maar helpen ze je tot dat je het gevonden of opgelost hebt.

Hoewel de burger bij de Mac een beetje tegenviel, zijn de meeste andere vooroordelen wel redelijk waar. Buiten de campus om veel zwaargewichten. Logisch ook, want groeten en fruit zijn duur en ze frituren hier letterlijk alles. Afgelopen zondag waren we in een restaurant waar fried pickles (gefrituurde augurken) op de kaart stond. Ik kon me haast niet voorstellen dat ze daadwerkelijk augurken frituren, dus bestelde het en het bleek inderdaad echt zo te zijn. Naast augurken frituren ze ook tomaten, broccoli, komkommer en er zijn zelfs restaurants waar ze, jawel, candybars frituren. Herinneringen aan de Bounty van New Kids schoten gelijk door me hoofd en kwam samen met Luigi, een andere Nederlander, niet meer bij.

Het weer is hier trouwens enorm wisselvallig, zondag was het prima 10 graden, terwijl het woensdagmiddag -14 was! Dit was ook wel een dieptepunt wat niet vaak gebeurd maar toch. Neerslag valt hier nauwelijks, maar als het regent, regent het ook goed. Sneeuw komt hier ongeveer drie keer per jaar voor en als het valt worden ook gelijk alle lessen gecanceld, vanwege de gladheid op de vele heuvels.

Dinsdag bezochten we een shoppingcenter om wat kleren en andere spullen die we niet meegenomen hadden, te kopen. Ondanks dat de dollar de afgelopen tijd in waarde is gestegen, is merkkleding hier erg goedkoop. De Wallmarts, enorme supermarkten, zie je bijna overal. Ongeveer net zo groot als een IKEA en ze verkopen er letterlijk alles. Daarnaast zijn ze 24 uur per dag open, groot voordeel dus;). De wat dikkere Amerikanen kunnen een scootmobiel huren om door de winkel te rijden. Het duur namelijk wel even voordat je de winkel doorgelopen bent, wat een grappig beeld geeft.

Woensdag 7 januari begon dan mijn eerste echte les, Brand Management, een interessant marketingvak. Andere vakken die ik volg zijn International Business, Leadership Development, Consumer Behavior, Academic English en jawel golf. Ook voor andere sportlessen krijg je studiepunten. Ik zat nog even te twijfelen om in plaats van golf, scuba diven te nemen, omdat je ook aan het einde van het semester een weekend gaat duiken in de Bahama's, maar helaas moest je daar teveel extra voor bijleggen. Of de vakken moeilijk zijn vergeleken met Nederland? Kan ik nog niet echt zeggen omdat de eerste lessen tot nu toe allemaal introductielessen waren.

Afgelopen donderdag speelde de 'Tennessee Volunteers' (basketball team van de Universiteit) hun eerste wedstrijd. Commercieel gezien van het hoogste niveau. Iedere break en time-out werd gebruikt om het publiek te vermaken of een sponsor te promoten. Cheerleaders, een orkest en een overtuigende Amerikaanse kermisstem maken de show net zoals je het op tv ziet, de sfeer is geweldig. Uiteindelijk wonnen we vrij gemakkelijk met 30 punten verschil en werd het één groot feest, helaas zonder alcohol, want dat is ‘verboden’ op de campus.

Nadat ik vrijdagmiddag me laatste les had gehad, begon het weekend en daarmee de eerste houseparty. Omdat je in Amerika pas vanaf je 21ste mag drinken en je onder die leeftijd dus geen toegang hebt tot cafés, zijn er ieder weekend veel huisfeesten, die zeer goed georganiseerd zijn. Aan de deur koop je een Red Cup voor 5 dollar waarmee je de hele avond drank kan halen. Toen ik in nog in Nederland was en van anderen ervarende exchange studenten hoorde dat het net als in de films is geloofde ik het eigenlijk niet, maar het is het echt; een overvol huis waar iedereen los gaat. Ik zal niet verder in detail treden, maar het was een goed feestje;). Gisteravond was er een zelfde soort feestje en vandaag (zondag) hebben we met andere rustig aan gedaan en van ons mealplan genoten, waar ik de volgende keer over zal schrijven.

Tot zover wil ik het hierbij laten. Er zijn nog veel meer dingen om over te vertellen, maar dat komt volgende keer.

Groeten vanuit Knoxville,

Jarne